Sprostać wyzwaniom Mandantenbrief Polska

Sprostać wyzwaniom Mandantenbrief Polska Informacje z dziedziny prawa, podatków i gospodarki Wydanie: październik-grudzień 2014 · www.roedl.de / www.roedl.com/pl

W tym wydaniu polecamy: CIT >> C eny transferowe wchodzą do spółek osobowych

Życzymy Państwu rodzinnych i szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia oraz wszelkiej pomyślności i wielu sukcesów w Nowym Roku. Jednocześnie dziękujemy za okazane nam zaufanie i cieszymy się na dalszą współpracę.

>> Uregulowanie zobowiązań wekslem własnym a korekta kosztów uzyskania przychodów >> Dopłaty do spółki z o.o. a podatek dochodowy >> Wycofanie części wkładu ze spółki osobowej Sprawozdawczość >> O bowiązki sprawozdawcze wobec NBP – kto o nich pamięta? Dotacje unijne >> R ozliczanie projektu unijnego – na co zwrócić uwagę? >> T rwałość projektu unijnego, czyli jak nie stracić dofinansowania Prawo pracy >> J akie obowiązki ma pracodawca zatrudniający pracownika na część etatu? Finansowanie działalności >> O bligacje jako instrument pozyskania finansowania Aktualności podatkowe Rödl & Partner info

Rödl & Partner od lat organizuje wśród dzieci z domów dziecka konkurs na kartkę świąteczną z motywem anioła. Autor zwycięskiej kartki oraz pozostali wychowankowie otrzymują od nas wymarzone prezenty. Autorką tegorocznej kartki jest trzynastoletnia Wiktoria Zalejska z Domu Dziecka w Sieborowicach koło Krakowa. W tym roku dodatkowo ufundowaliśmy dla wszystkich dzieci wyjazd integracyjny, który odbędzie się w przyszłym roku. Cieszymy się, że w ten świąteczny czas możemy spełniać ich marzenia i dzielić się z nimi radością.

CIT >> Ceny transferowe wchodzą do spółek osobowych Renata Papała, Rödl & Partner Gliwice 1. Ceny transferowe Pojęcie „ceny transferowe” jest potocznym określeniem ceny transakcyjnej, zdefiniowanej w słowniczku ustawowym Ordynacji podatkowej. Definicja legalna wskazuje, że cena transakcyjna dotyczy przedmiotu transakcji zawieranej pomiędzy podmiotami powiązanymi w rozumieniu nadanym temu pojęciu na gruncie ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. Do końca 2014 roku przepisy o cenach transferowych w podatkach dochodowych stosuje się w odniesieniu do:

2. Transakcja Pojęcie transakcji jest w interpretacjach podatkowych bądź literaturze wyjaśniane, ze względu na brak definicji legalnej, poprzez odwołanie do definicji przytaczanej przez Słownik języka polskiego. Ustawodawca określił w sposób pośredni, jakie sytuacje czy stany uważa za transakcję oraz które z nią zrównuje. W efekcie przepisy umożliwiają doszacowanie utraconego dochodu w wyniku przeprowadzenia: >> transakcji, w których dochodzi do przeniesienia własności dóbr materialnych i niematerialnych; >> transakcji, w których dochodzi do przekazania do używania dóbr materialnych i niematerialnych; >> transakcji udzielania pożyczek (kredytów); >> transakcji świadczenia usług;

>> dochodu podatkowego generowanego w transakcjach zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi;

>> transakcji realizacji wspólnych przedsięwzięć (uczestnictwo w kosztach wspólnie ponoszonych);

>> dochodu podatkowego przypisanego zakładowi; >> restrukturyzacji działalności; >> płatności na rzecz podmiotu z siedzibą w kraju uznanym za raj podatkowy. W ujęciu międzynarodowym zagadnienie cen transferowych ma swoje odbicie w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (postanowienia dotyczące zakładu), Konwencji Arbitrażowej1, w Wytycznych OECD, a także w unijnych inicjatywach podejmowanych w ramach Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych2. Ceny transferowe są narzędziem używanym przez struktury organizacji krajowych czy międzynarodowych do alokowania zysków w należących do tej struktury podmiotach, które rozliczają straty podatkowe, są zlokalizowane w państwach o relatywnie niskiej stopie podatkowej, bądź ze względów strategicznych akumulują zysk w państwie siedziby inwestora. Interes fiskalny poszczególnych państw może być z tego względu naruszony poprzez zawyżanie kosztów lub zaniżanie przychodów. Organy podatkowe badają warunki transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi pod kątem ewentualnego uszczuplenia dochodu podatkowego w danym kraju ze względu na narzucenie w transakcji kontrolowanej warunków odbiegających od zasady ceny rynkowej.

1

Wielostronna Konwencja 90/436/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.Urz.WE L 225 z 20.08.1990 r.; Dz.U. z 2007 r. Nr 152, poz. 1080)

2

2

EU Joint Transfer Pricing Forum

>> prowadzenia przez nierezydenta działalności poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; >> zapłaty należności dokonywanej bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (płatności do rajów podatkowych). Od 1 stycznia 2015 roku ustawy o podatku dochodowym za transakcję uważać będą zawarcie z podmiotami powiązanymi: >> umowy spółki niebędącej osobą prawną, >> umowy wspólnego przedsięwzięcia lub >> umowy o podobnym charakterze, a ponadto >> prowadzenie przez rezydenta działalności poprzez położony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Nowy obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych nie dotyczy transakcji zawieranych przez członków grupy producentów rolnych lub grupy producentów owoców i warzyw w związku z ich zasadniczą działalnością, zdefiniowaną w odrębnych przepisach.

CIT Zakres przedmiotowy polskich przepisów o cenach transferowych, w szczególności rozumienie pojęcia „transakcja”, rodzi szereg sporów z organami podatkowymi. Znaczenie nieprecyzyjnych przepisów rozstrzygają sądy administracyjne. Przykładem wykładni literalnej przepisu nakładającego obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych w związku z zawarciem transakcji z podmiotem powiązanym jest nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 3335/12). W uzasadnieniu czytamy, że ratio legis obowiązku dokumentacyjnego jest uniemożliwienie zaniżania dochodów dokonywanych pomiędzy podmiotami powiązanymi. Sąd stwierdził, że transakcje, które mimo spełnienia warunków zawartych w art. 9a i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są neutralne podatkowo, nie podlegają obowiązkowi przygotowania dokumentacji cen transferowych. Spór podatnika dotyczył istnienia obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w związku z wniesieniem aportu i objęciem udziałów w spółce powiązanej. Stanowisko doktryny w wyznaczeniu granic transakcji podlegających obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych ukształtowało podział na transakcje wynikające z relacji handlowych oraz transakcje, które są efektem stosowania Kodeksu spółek handlowych. Pierwsza kategoria wymaga przygotowania odpowiedniej dokumentacji podatkowej, natomiast druga jest spod tego obowiązku wyłączana. Nowelizacja przepisów wchodzących w życie z 2015 rokiem burzy powyższy podział, gdyż wymaga sporządzenia dokumentacji podatkowej w związku z zawarciem umowy spółki osobowej. Ustawodawca w uzasadnieniu projektu nowego prawa wywodzi, że taki obowiązek istnieje, a nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jedynie doprecyzowaniem przepisów obowiązujących do końca 2014 roku. W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (…)3, czytamy, że na poziom dochodów wykazywanych przez podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną wpływ mają warunki umowy takiej spółki, a w szczególności wynikające z niej prawa poszczególnych wspólników do udziału w zyskach lub stratach takiej spółki, dlatego transakcjami objętymi obowiązkiem dokumentacyjnym są również takie umowy. Niekorzystne dla podatników stanowisko zostało potwierdzone przez sądy administracyjne, które przychyliły się do wykładni celowościowej przepisów o cenach transferowych. Wyroki pierwszej i drugiej instancji zapadły w sprawie skargi na decyzję organów podatkowych, które oszacowały utracony dochód w związku z dokonywaniem transakcji pomiędzy spółką cywilną i jej wspólnikiem. W uzasadnieniu wyroku NSA z 14 grudnia 2010 r. (sygn. II FSK 1977/10), czy3

druk sejmowy nr 2330 z 14 kwietnia 2014 roku

Wydanie: październik-grudzień 2014

tamy, że „wspólnik spółki prawa cywilnego, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie, może być kontrahentem „spółki cywilnej”, której jest wspólnikiem i dokonywać z nią transakcji. Ten stan rzeczy ma doniosłe konsekwencje na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Może prowadzić do zmniejszenia podstawy opodatkowania poprzez ustanawianie w transakcjach warunków odbiegających od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby powiązania nie istniały. Celem wprowadzenia regulacji określonej w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było stworzenie mechanizmu decyzyjnego urealniania warunków dla ustalenia rzeczywistych wolnych od manipulacji podstaw opodatkowania i w konsekwencji określania zobowiązań podatkowych we właściwej wysokości. Wprowadzenie w art. 30d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sankcyjnej stawki podatkowej ma na celu wyeliminowanie negatywnego zjawiska, jakim jest przerzucanie dochodu. Tego rodzaju zabieg prawodawczy znajduje uzasadnienie legislacyjne w zasadzie powszechności opodatkowania ustanowionej w art. 84 Konstytucji RP. Natomiast wyłączenie spółek cywilnych z kręgu podmiotów mogących być uznanymi za „podmioty krajowe” w rozumieniu art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naruszałoby tę zasadę. W konsekwencji uznać należy, że działania organów prowadzących postępowanie polegające na badaniu zdarzeń gospodarczych w relacjach pomiędzy (...) a spółką (...) były w pełni uprawnione”. Przytoczone tezy zostały powtórzone w nieprawomocnym orzeczeniu WSA (sygn. I SA/Sz 1101/13) z 20 marca 2014 roku. Zdaniem autorki, na etapie sporu w sądzie administracyjnym istnieją szanse podatnika, aby wyżej zacytowany pogląd został zweryfikowany. Przykładem może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, zapadły 20 listopada 2013 r. w sprawie o sygnaturze I SA/Bd 808/13, w przedmiocie skargi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik zadał pytanie: „czy transakcje pomiędzy (…) spółką z o.o. a spółką komandytową, która nie posiada podmiotowości podatkowej w podatku dochodowym, (…) stanowią transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi, które wymagają prowadzenia szczególnej dokumentacji podatkowej?”. Minister Finansów w wydanym postanowieniu odmówił wszczęcia postępowania w zakresie sformułowanego pytania, argumentując, że wykraczałoby to poza uprawnienia przysługujące organowi w ramach postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji prawa podatkowego. WSA uchylił to postanowienie. MF wniósł skargę kasacyjną od wyroku WSA, aby w dniu 15 kwietnia 2014 r. cofnąć ją (postanowienie NSA z 29 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 651/14). Argumentacja podatnika, którą podzielił WSA, opierała się na literalnej wykładni przepisu nakładającego obowiązek prowadzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych na „podmioty krajowe”, którymi mogą być jedynie podatnicy. Od 1.1.2015 definicja legalna „podmiotu krajowego” rozszerza się i mieści w sobie osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne

3

CIT niemające osobowości prawnej, niezależnie od ich statusu podatnika. Analogiczna zmiana dotyczy definicji „podmiotu zagranicznego”.

brymi praktykami wypracowanymi na podstawie Wytycznych OECD. Podmiot zobowiązany do sporządzenia przedmiotowej dokumentacji winien określić:

3. Czy nowy obowiązek ciąży na istniejących spółkach komandytowych?

a Funkcje pełnione przez strony transakcji, czyli opisać, kto i jakie podejmuje działania;

Zmieniony przepis art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada nowy obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych na „podatników (…) zawierających umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami”. Ustawa wprowadzająca zmienione przepisy stanowi, że wchodzą one w życie 1 stycznia 2015. Wykładnia literalna wskazuje, że dokumentację podatkową cen transferowych traktującą o podziale zysku i straty powinny sporządzić tylko te podmioty, które zawierają umowy, jakich dotyczy nowelizacja przepisu. Nowy obowiązek w świetle tej wykładni nie ciąży na podatnikach, którzy już zawarli takie umowy.

b Ryzyka podejmowane przez strony transakcji, czyli wskazać zakres odpowiedzialności oraz sposób jej uregulowania np. w warunkach kontraktu;

Mając na uwadze, że w uzasadnieniu projektu przedłożonego Sejmowi znalazło się twierdzenie o doprecyzowaniu przepisów o cenach transferowych obowiązujących do końca 2014 roku, należy się spodziewać na tym tle sporów podatników z organami podatkowymi. 4. Dokumentacja podatkowa cen transferowych Sytuacja, w której dochodzi do transakcji pomiędzy podmiotami spełniającymi kryteria uznania ich za podmioty powiązane, wymaga sporządzenia tzw. dokumentacji podatkowej cen transferowych. Obowiązek ten powstaje, gdy wartość tej transakcji wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym przekracza progi wartościowe wskazane w ustawie, czyli 20, 30, 50 lub 100 tys. EUR - w zależności od rodzaju transakcji oraz relacji jej wartości do kwoty tzw. „zdrowego” kapitału podstawowego (bez uwzględnienia np. konwersji zobowiązań na kapitał)4. W przypadku umowy spółki niebędącej osobą prawną obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych (od 1 stycznia 2015 r.) obejmuje umowy, w których łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 EUR. W przypadku umowy wspólnego przedsięwzięcia lub innej umowy o podobnym charakterze limit ten odnosi się do wartości wspólnego przedsięwzięcia określonego w tej umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości – do przewidywanej na dzień zawarcia umowy wartości wspólnie realizowanego przedsięwzięcia. Obligatoryjne elementy dokumentacji podatkowej cen transferowych zostały wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i zasadniczo pokrywają się z do4

4

Przepisy dotyczące sposobu liczenia tzw. „cienkiej kapitalizacji” zmieniają się również z początkiem 2015 roku

c Zaangażowane aktywa, do których są zaliczane składniki majątku rzeczowego, wartości niematerialne i prawne, ale również kapitał ludzki czy dobra materialne i niematerialne niezaliczone do aktywów; d Wszystkie przewidywane koszty związane z transakcją, np. koszty zaplanowane w biznes planie transakcji; e Formę i termin zapłaty, w tym walutę kontraktu, ewentualne odroczenie płatności, potrącenia wzajemnych wierzytelności czy rozliczenia w systemie cash pool; f Metodę i sposób kalkulacji zysków; g Cenę przedmiotu transakcji. W transakcjach, których przedmiotem jest świadczenie usług niematerialnych wymagane jest ponadto określenie oczekiwanych korzyści. Ustawy o podatkach dochodowych wskazują na 3 podstawowe metody szacowania dochodu: >> porównywalnej ceny niekontrolowanej; >> ceny odprzedaży; >> rozsądnej marży ("koszt plus"); oraz 2 metody zysku transakcyjnego: >> metodę podziału zysków oraz >> metodę marży transakcyjnej netto. Metody te wiążą organy podatkowe, natomiast ich stosowanie nie jest obligatoryjne dla podatnika. W przypadku nowego obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych na okoliczność zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną na dzień pisania niniejszego artykułu, gdy brak przepisów wykonawczych, jedynymi możliwymi do zastosowania wydają się być metody zysku transakcyjnego. Nie można jednak wykluczyć przedstawienia w dokumentacji podatkowej cen transferowych innej metody ustalania praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach.

CIT 5. Udział w zysku oraz uczestnictwo w stratach Dokumentacja podatkowa cen transferowych w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze powinna określać przyjęte w umowie zasady dotyczące praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych mówiąc o spółce niebędącej osobą prawną rozumie przez to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego, tj. spółkę jawną, spółkę partnerską i spółkę komandytową. Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są: 1 jedna ze spółek osobowych, czyli spółka komandytowo-akcyjna, 2 spółki kapitałowe, w tym spółki kapitałowe w organizacji: >> spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, >> spółka akcyjna, >> spółka europejska, a także >> spółka niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, w którym traktowana jest jak osoba prawna i podlegająca w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania Nowy obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych, obejmujący zasady ustalania praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach dotyczy wobec powyższego: >> umowy spółki jawnej; >> umowy spółki partnerskiej; >> umowy spółki komandytowej; >> umowy wspólnego przedsięwzięcia (np. umowy spółki cywilnej, umowy konsorcjum); >> umowy o podobnym charakterze. Pierwsze z trzech wymienionych umów regulują przepisy Kodeksu spółek handlowych odnoszące się do poszczególnych typów wymienionych spółek osobowych. Umowy wspólnego przedsięwzięcia należy interpretować w świetle przepisów Kodeksu cywilnego. W ustawach o podatkach dochodowych znajdują się zasady opodatkowania przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia5, nie ma tam natomiast definicji tego pojęcia. Orzecznictwo sądów po-

Wydanie: październik-grudzień 2014

wstałe na tle sporów podatników z organami podatkowymi pozwala na sformułowanie tezy, że wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się wspólnym działaniem podejmowanym w celu realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego. Do wspólnych przedsięwzięć zalicza się konsorcja (np. wyrok NSA z 23 listopada 2012 r., sygn. II FSK 614/11). Na etapie konsultacji społecznych PKPP „Lewiatan”, KRRP, CCT oraz Pracodawcy RP zgłosili uwagę, że pojęcie „wspólne przedsięwzięcie” jest niejasne. Poniżej znajduje się próba przybliżenia tego pojęcia. Zasady ujmowania i prezentowania wyników wspólnych przedsięwzięć zostały uregulowane w ustawie o rachunkowości (część dodatkowych informacji i objaśnień do sprawozdania finansowego) oraz w międzynarodowym standardzie sprawozdawczości finansowej 11 (MSSF 11) „Wspólne ustalenia umowne”6. MSSF 11 ustanawia zasady sprawozdawczości finansowej jednostek, które mają udziały we wspólnych ustaleniach umownych, jeśli dana umowa spełnia warunki brzegowe do zastosowania tego standardu. MSSF 11 zawiera definicję, której brak w ustawach o podatkach dochodowych: Wspólne przedsięwzięcie jest wspólnym ustaleniem umownym, w którym strony sprawujące współkontrolę nad ustaleniem mają prawa do aktywów netto wynikających z ustalenia umownego. Podatnicy podatków dochodowych, którzy prowadzą księgi rachunkowe zgodne z MSSF, stosują ten standard bezpośrednio. Natomiast podatnicy podatków dochodowych sporządzający sprawozdania według zasad ustawy o rachunkowości, w sprawach nieuregulowanych przepisami tej ustawy, przyjmując politykę rachunkowości, mogą stosować krajowe standardy rachunkowości wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego, podatnicy mogą stosować MSSF7. Ustalenie podstawy opodatkowania w podatkach dochodowych będzie w praktyce polegało na skorygowaniu wyniku wspólnego przedsięwzięcia wyliczonego w oparciu o MSSF 11 o przychody, które nie podlegają opodatkowaniu (np. zaliczki) oraz o koszty, które nie stanowią kosztów podatkowych. Kodeks cywilny ustanawia dla uczestników wspólnego przedsięwzięcia zasadę równego udziału w zyskach i stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się także do jego udziału w stratach. Dopuszczalne jest ustalenie innego niż równy stosunku udziału wspólników w zyskach i stratach. Przepisy te są stosowane w umowach wspólnego przedsięwzięcia i umowach o podobnym charakterze. 5

Art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Rozporządzenie Komisji (UE) NR 1254/2012

6

Art. 10 ustawy o rachunkowości

7

5

CIT Kodeks spółek handlowych w odniesieniu do spółek osobowych również wprowadza zasadę równego podziału zysków i strat, z tą różnicą, że umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. Dopuszczalne jest również ustalenie w umowie spółki nierównego podziału zysku. Ponadto wspólnik ma prawo żądać corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% od swojego udziału kapitałowego, nawet, gdy spółka poniosła stratę. Umowa spółki może wyłączyć to prawo wspólnika. Nowe obowiązki dotyczące dokumentacji podatkowej cen transferowych nakazują opisać przyjęte w umowie zasady podziału prawa do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach w formule transakcji zawartej pomiędzy podmiotami powiązanymi. 6. Przykład – spółka komandytowa Pani X i Pan Y są udziałowcami Alfa sp. z o.o. Pani X oraz Alfa sp. z o.o. utworzyli spółkę komandytową Alfa sp. z o.o. Sp.k., w której Alfa sp. z o.o. została komplementariuszem. Pani X jest komandytariuszem.

Alfa sp. z o.o.

komplementariusz >> >> >>

Pani X - 99 udziałów Pan Y - 1 udział kapitał 100

spółka komandytowa

>> 2000 suma komandytowa

>> 50 wniesiony wkład

Pani X

komandytariusz

6.2. Funkcje Podejmowane funkcje w związku z zawarciem umowy spółki Alfa sp. z o.o. – komplementariusz >> Prowadzenie spraw spółki komandytowej za wynagrodzeniem

Pani X – komandytariusz >> Wniesienie wkładu >> Oznaczenie sumy komandytowej >> Kontrola komplementariusza

Spółka komandytowa została zawiązana przez podmioty powiązane. Tytułem wyjaśnienia, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej.

Alfa sp. z o.o.

>> Reprezentowanie spółki komandytowej jako pełnomocnik 6.3. Ryzyka Ryzyko podejmowane przez Alfa sp. z o.o. oraz Panią X w związku z zawarciem umowy spółki niebędącej osobą prawną wynika z istoty spółki komandytowej.

6.1. Dane finansowe

6

Kapitał zakładowy Alfa sp. z o.o.

100

Suma komandytowa

2 000

Wartość wkładu wniesiona do spółki komandytowej przez panią X

50

Uczestnictwo komandytariusza w zysku spółki zgodnie z umową

90%

Uczestnictwo komplementariusza w zysku spółki zgodnie z umową

10%

Uczestnictwo komandytariusza w stratach spółki zgodnie z umową

Max. 50

Przewidywane roczne przychody spółki komandytowej

1 500

Za zobowiązania spółki komandytowej w stosunku do wierzycieli odpowiada Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa, jako odrębny od wspólników podmiot prawa, gdyż zgodnie z przepisem art. 8 Kodeksu spółek handlowych zaciąga zobowiązania we własnym imieniu i odpowiada całym swoim majątkiem w sposób nieograniczony. Dodatkowo za zobowiązania spółki komandytowej odpowiadają solidarnie ze spółką komandytową wspólnicy tej spółki (odpowiedzialność za cudzy dług). Odpowiedzialność wspólników ma ponadto charakter subsydiarny, co oznacza, że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika dopiero w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Cechą charakterystyczną spółki komandytowej jest występowanie dwóch grup wspólników: komplementariuszy, którzy za zobowiązania spółki odpowiadają bez ograniczenia, oraz komandytariuszy, którzy odpowiadają w sposób ograniczony, tj. do wysokości sumy komandytowej. Suma komandytowa stanowi cyfrowo oznaczoną kwotę pieniężną, która wyznacza górną granicę odpowiedzialności osobistej komandytariusza za zobowiązania spółki komandytowej wobec jej wierzycieli.

CIT

Wydanie: październik-grudzień 2014

Pani X odpowiada za zobowiązania Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa do wysokości sumy komandytowej równej 2000, przy czym Pani X wniosła do spółki kwotę 50, czyli z majątku Pani X wierzyciele mogą żądać zaspokojenia swoich roszczeń do kwoty 1950. Alfa sp. z o.o., jako komplementariusz odpowiada za zobowiązania Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa bez ograniczenia. Ze względu na rozmiar planowanej działalności Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa mierzony rocznymi przychodami ze sprzedaży na poziomie 1500, należy uznać, że suma komandytowa równa 2000 powinna pokryć ewentualne roszczenia wierzycieli.

Podział ryzyka w umowie spółki Alfa sp. z o.o. – komplementariusz

Pani X – komandytariusz

>> Bez ograniczenia

>> Do kwoty 2000

6.6. Forma i termin zapłaty Zysk oblicza się i dzieli za rok obrotowy, na podstawie zatwierdzonego sprawozdania finansowego. Termin zapłaty jest w praktyce ustalany w uchwale wspólników o podziale zysku. 6.7. Metoda i sposób kalkulacji zysków Zasady udziału w zysku spółki komandytowej wynikające z Kodeksu spółek handlowych: 1 komplementariusze uczestniczą w zyskach spółki w równych częściach bez względu na wartość i rodzaj wkładów (art. 51 § 1 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych); 2 komandytariusze uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych); 3 zysk oblicza się i dzieli za rok obrotowy.

6.4. Aktywa Aktywa zaangażowane w umowie spółki

Wspólnicy Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa zmienili powyższe zasady kodeksowe poprzez stosowne zapisy w umowie spółki na następujące:

Alfa sp. z o.o. – komplementariusz

Pani X – komandytariusz

>> Firma

>> Wkład wniesiony 50

Uczestnictwo komandytariusza w zysku spółki zgodnie z umową

90%

>> Zasoby ludzkie zaangażowane w prowadzenie spraw spółki:

>> Zaangażowanie w reprezentowanie spółki jako pełnomocnik

Uczestnictwo komplementariusza w zysku spółki zgodnie z umową

10%

• Negocjacje umów spółki komandytowej

>> Aktywa materialne zaangażowane w reprezentowanie spółki

Uczestnictwo komandytariusza w stratach spółki zgodnie z umową

Max. 50

• Prowadzenie ksiąg rachunkowych i podatkowych

6.8. Cena przedmiotu transakcji

• Realizacja kontraktów

Zysk wynikający z zatwierdzonego sprawozdania finansowego Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa.

• Aktywa materialne zaangażowane w prowadzenie spraw spółki

6.9. Inne czynniki

6.5. Koszty Przewidywane koszty związane z podziałem zysku i straty według umowy spółki Alfa sp. z o.o. – komplementariusz

Pani X – komandytariusz

>> Prace badawczo rozwojowe na wypracowanie znaku firmowego

>> Kapitał na wkład wniesiony 50

>> Koszty zatrudnienia >> Nakłady inwestycyjne na majątek rzeczowy

>> Wydatki związane z reprezentowaniem spółki >> Nakłady inwestycyjne na majątek rzeczowy

W przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – dokumentacja podatkowa cen transferowych wskazuje w szczególności przyjęte w umowie zasady dotyczące praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach. Pani X jest inwestorem, który zaangażował kapitał (kwota wniesionego udziału 50). Ponadto Pani X poprzez posiadanie większościowego pakietu 99 udziałów w Alfa sp. z o.o. angażuje majątek tej spółki w realizację celu gospodarczego powierzonego Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa. Przewidywana rentowność na poziomie ROE (ang. Return on equity)

7

CIT kontraktów realizowanych przez Alfa sp. z o.o. spółka komandytowa wynosi 20%. Inwestycja 150 jednostek pieniężnych według biznes planu przyniesie 30 jednostek zysku w ciągu roku. Pani X, jako inwestor ponoszący główne ryzyko gospodarcze, ma prawo do 27 jednostek zysku, natomiast Alfa sp. z o.o., której powierzyła wykonanie wyznaczonego zadania zgodnie z instrukcjami, otrzymuje 3 jednostki zysku. Umowa spółki wprowadza również system motywacyjny dla zarządu Alfa sp. z o.o., dzięki któremu, w przypadku straty, Pani X pokrywa jedynie 50 jednostek. Kontrakty menedżerskie zawarte z członkami zarządu przyznają im znaczną część wynagrodzenia po zrealizowaniu celów biznesowych mierzonych rentownością na poziomie ROE. Ponadto Alfa sp. z o.o. otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej. 7. Podsumowanie Nowelizacja przepisów ustaw o podatkach dochodowych wprowadziła nowy obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej cen transferowych w przypadku zawierania z podmiotami powiązanymi umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze. Ocenie organów podatkowych będą podlegały przyjęte w umowie zasady dotyczące praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach. Kryterium oceny podziału zysku i straty pomiędzy wspólników (strony umowy) jest zasada ceny rynkowej. Zalecamy, aby istniejące umowy spółek jawnej, partnerskiej, komandytowej, a także spółki cywilnej czy umowy konsorcjum zostały poddane przeglądowi i ewentualnej zmianie. Nasze zespoły prawne, podatkowe oraz biegłych rewidentów są gotowe do wsparcia Państwa w aktywnych działaniach, które zminimalizują ryzyko podatkowe. Dalszych informacji udziela

>> Uregulowanie zobowiązań wekslem własnym a korekta kosztów uzyskania przychodów Anna Główka, Rödl & Partner Warszawa Zapłatę wekslem uznaje się za uregulowanie zobowiązania, co nie powoduje konieczności korygowania kosztów uzyskania przychodu. Od 1 stycznia 2013 r. wprowadzono do ustaw podatkowych (ustawa o CIT, ustawa o PIT) obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania zobowiązań w terminie 30 dni od daty płatności. Regulacje w tym zakresie zostały przedstawione w art. 15b ustawy o CIT oraz w art. 24b ustawy o PIT. Zgodnie z nimi podatnik w przypadku nieuregulowania zobowiązania w terminie 30 dni od daty terminu płatności zobowiązany jest do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwoty wynikające z dokumentów, na podstawie których zostały wcześniej do nich zaliczone. W przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w terminie 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty w koszty, o ile nie została w tym terminie uregulowana. Wprowadzenie powyższych regulacji miało – w zamyśle ustawodawcy - prowadzić do redukcji zatorów płatniczych poprzez ograniczenie skali zjawiska nieterminowego regulowania przez dłużników należności. Uregulowanie zobowiązań W art. 15b ustawy o CIT oraz w art. 24d ustawy o PIT ustawodawca posługuje się pojęciem „uregulowanie zobowiązań”. Żadna z powyższych ustaw nie definiuje wspomnianego pojęcia. Wydaje się zatem, że przy ustalaniu jego zakresu można odwoływać się do dotychczasowej praktyki gospodarczej, posiłkując się znaczeniem językowym, zgodnie z którym „uregulować” oznacza tyle, co uiścić daną należność, przy czym pojęcie to nie jest w żaden sposób ograniczone do pieniężnej formy zapłaty. Płatnicza funkcja weksla

Renata Papała Doradca podatkowy, specjalista ds. cen transferowych tel.: +48 32 721 24 12 e-mail: [email protected]

8

W odpowiedzi na wprowadzone ww. przepisy, w obrocie gospodarczym można zaobserwować pewien „renesans” weksla. Jedną z funkcji weksla jest funkcja płatnicza, która polega na realizacji zobowiązań płatniczych poprzez jego wręczenie. Jeśli zatem strony umowy tak postanowią, weksel może spełniać rolę pieniądza, ponieważ jego wręczenie prowadzi do realizacji (wygaśnięcia) określonego zobowiązania. W ten sposób w miejsce zobowiązania o charakterze handlowym pojawia się zobowiązanie o charakterze finansowym, związane z zaspokajaniem roszczeń wynikających

CIT z papieru wartościowego. W przypadku podmiotów prowadzących księgi rachunkowe i sporządzających sprawozdania finansowe według ustawy o rachunkowości, zmiana ta jest odzwierciedlana w bilansie. Zobowiązania z tytułu np. dostaw towarów i świadczenia usług „znikają”, a pojawiają się zobowiązania wekslowe, prezentowane w sprawozdaniu finansowym oddzielnie. Koszty uzyskania przychodów Wskazany na wstępie art. 15b ustawy o CIT (i odpowiednio art. 24d ustawy o PIT) nie będzie miał zastosowania w przypadku płatności wekslem. Powołany przepis nakłada bowiem na podatnika obowiązek dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w sytuacji nieuregulowania zobowiązań przez dłużnika w określonych terminach. W przypadku płatności wekslem taka sytuacja nie wystąpi, ponieważ - jak wskazano powyżej - w jej wyniku dojdzie do wygaśnięcia zobowiązań z tytułu np. dostaw towarów i świadczenia usług. W konsekwencji, nastąpi zmiana charakteru i tytułu zobowiązania. Przykład: Spółka Alfa sp. z o.o. nabyła od spółki Beta S.A. usługi informatyczne, które wykonane zostały 31 sierpnia. W tym samym dniu wystawiona została faktura na kwotę 10.000 zł (netto) w której określony został 60-cio dniowy termin płatności. Spółka Alfa zaliczyła tę kwotę do kosztów uzyskania przychodów w sierpniu. Tytułem uregulowania zobowiązań Alfa wystawiła 29 listopada weksel własny opiewający na kwotę wynikającą z otrzymanej faktury z określonym terminem płatności 60 dni od daty wystawienia. W opisanej sytuacji nie wystąpi konieczność pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 15b ustawy o CIT, bowiem powyższe zobowiązanie zostało uregulowane. Powyższe, korzystne dla podatników stanowisko, znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2014 r., IPPB5/423-549/14-2/MW; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2014 r., ILPB3/423-606/13-5/KS; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 grudnia 2013 r., IBPBI/2/423-1278/13/AK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2013 r., ITPB3/423-470/13/AW). Korzyści dla obydwu stron Korzystanie z instytucji weksla niesie nie tylko korzyści podatkowe dla strony odpowiedzialnej za uregulowanie zobowiązania, ale także dla wierzyciela. Wynikają one nie tyle z przepisów podatkowych, co z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego i odnoszą się do łatwiejszej, sądowej procedury dochodzenia należności w przypadku ich nieuregu-

Wydanie: październik-grudzień 2014

lowania przez dłużnika. Możliwe jest bowiem skorzystanie z postępowania nakazowego. Procedura ta jest szybka i tania dla wierzyciela. Co ważne, a co wynika już z samego prawa wekslowego, istnieje tzw. abstrakcyjność zobowiązania wekslowego. W praktyce oznacza to, że nie ma znaczenia, czy spełnione zostało pierwotne świadczenie, które było podstawą zaistnienia zobowiązania (np. czy zostały wykonane usługi bądź dostarczone towary) i w tym zakresie nie prowadzi się postępowania dowodowego. Gdyby byli Państwo zainteresowani tym tematem, chętnie udzielimy dodatkowych informacji. Dalszych informacji udziela

Anna Główka Radca prawny tel.: +48 22 244 00 51 e-mail: [email protected]

>> Dopłaty do spółki z o.o. a podatek dochodowy Monika Bartosiewicz, Rödl & Partner Warszawa Brak staranności w działaniach wspólników przy wnoszeniu dopłat do spółki z o.o. wiąże się z problemami podatkowymi. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 września 2014 r. (II FSK 2367/12). W powyższym wyroku Sąd przypomniał, że realizacja postanowień umowy spółki, a także uchwał zgromadzenia wspólników, co do zasady nie podlega ocenie organów podatkowych z punktu widzenia ich skutków prawnopodatkowych. Jednak w przypadku, gdy prawo podatkowe uzależnia zastosowanie pewnego rozwiązania od reguł wskazanych w innych dziedzinach prawa, istotne jest trzymanie się konkretnego wzorca zachowania. Zatem, aby można było uznać, że kwoty wniesione tytułem dopłat nie stanowią przychodu podatkowego, spełnione muszą być warunki wskazane w art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT. Oznacza to, że wyłącznie kwoty wniesione do spółki z o.o. w trybie i na zasadach określonych w przepisach art. 177-178 Kodeksu spółek handlowych mogą zostać uznane za wniesione prawidłowo dopłaty i w konsekwencji podlegać wyłączeniu z przychodów.

9

CIT

W 2006 r. dwaj udziałowcy spółki z o.o. udzielili jej pożyczek na kwoty odpowiednio 140 000 zł i 204 200 zł. Uchwałą zgromadzenia wspólników z 30 maja 2008 r. zobowiązano wspólników do wniesienia dopłat w wysokościach zgodnych z zasadą wynikającą z art. 177 par. 2 KSH (zasada proporcjonalności dopłat do posiadanych udziałów) i określono termin do ich wniesienia na 30 czerwca 2008 r. Pierwszy ze wspólników - właściciel 49% udziałów - zobowiązany został do dopłaty w wysokości 168 658 zł. Drugi (51% udziałów) – 175 542 zł. Wniesione przez wspólników dopłaty - na ich wniosek - mogły zostać potrącone z wartością udzielonych spółce pożyczek z 2006 r. Następnie uchwałami z 30 czerwca 2008 r. zgromadzenie wspólników wyraziło zgodę na utworzenie kapitału rezerwowego, przeznaczając na ten cel pożyczki udzielone przez wspólników (odpowiednio 140.000 zł i 204.200 zł). Druga uchwała zatwierdzała utworzenie kapitału rezerwowego z ww. pożyczek. Treść uchwał została odzwierciedlona w dokumentacji księgowej spółki. Z tym dniem dokonano przeksięgowania kwot pożyczek na konto „kapitał rezerwowy”. Organ podatkowy uznał, że kapitał rezerwowy w wysokości 344 200 zł został utworzony z kwot umorzonych spółce pożyczek, a nie z dopłat wniesionych przez wspólników. Tym samym – jak stwierdzono w decyzji podatkowej – kwota umorzonych zobowiązań z tytułu pożyczek podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych spółki za 2008 r. Z tym twierdzeniem w pełni zgodził się wpierw WSA w Warszawie, a następnie NSA. Sąd podkreślił, iż z treści uchwał wynika wprost, że kapitał rezerwowy został utworzony nie z dopłat, lecz z udzielonych przez wspólników pożyczek. Ponadto wskazał, że nie doszło do wniesienia dopłat w sposób zgodny z art. 177 par. 2 KSH, to jest proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Ta okoliczność – zdaniem NSA – również powoduje, że art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT nie mógł zostać zastosowany. Powyższy wyrok jest świadectwem tego, że nie jest wskazane niedbalstwo przy podejmowaniu kroków prawnych, z którymi podatnicy pragną wiązać korzyści podatkowe. Niniejsze było wielokrotnie akcentowane przez sądy w odniesieniu do zawartego w ustawie o CIT katalogu zwolnień z opodatkowania. Art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT nie zawiera wprawdzie zwolnienia od podatku, niemniej jednak przewiduje korzyść, jaką jest brak zaliczenia do przychodów dopłat wnoszonych do spółek. Brak tego typu regulacji powodowałby, że dopłaty byłyby traktowane, jak otrzymane na innych zasadach środki pieniężne, względnie jak środki udostępnione nieodpłatnie. Natomiast w przypadku ich potrącenia z długami np. z tytułu pożyczek, zastosowanie miałaby regulacja nakazująca opodatkowanie umorzonych zobowiązań.

10

Jednak wyłącznie poprawne zastosowanie przepisów Kodeksu spółek handlowych uprawnia do neutralnego pod względem podatkowym potraktowania kwot uznawanych za dopłaty. Brak ich wniesienia w trybie i na zasadach określonych w przepisach KSH ma skutki podatkowe analogiczne do opisanych powyżej. Oznacza to, że przychodem jest albo cała przekazana spółce kwota albo jej korzyść wynikająca z dysponowania określoną sumą (por. wyrok NSA z 6 października 2009 r., II FSK 531/2008). KSH przewiduje w odniesieniu do spółek z o.o. w zasadzie trzy przesłanki niezbędne do właściwego przeprowadzenia operacji wniesienia dopłat. Z jednej strony umowa spółki musi przewidywać taką możliwość, jak również określać ich graniczną wysokość. Z drugiej strony wspólnicy zobligowani są do podjęcia stosownej uchwały i ostatecznie do wniesienia środków do spółki, względnie potrącenia wzajemnie wymagalnych wierzytelności. W analizowanej przez sąd sprawie ostatni z warunków nie został spełniony. Najczęstszym powodem zakwestionowania przekazanych spółce tytułem „dopłat” kwot jest albo brak odpowiednich zapisów w akcie założycielskim spółki (por. interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 stycznia 2011 r., ITPB3/423574/10/AW), albo przekroczenie ustalonej kwoty granicznej (por. wyrok NSA z 17 grudnia 2013 r., II FSK 71/12). Zdarza się również, że dopłaty są nałożone tylko na część wspólników (por. wyrok NSA z 26 lipca 2005 r., FSK 2007/04). W tym przypadku rzuca się w oczy naruszenie zasady proporcjonalnego wnoszenia dopłat do udziałów przewidzianej w art. 177 par. 2 KSH. Niemniej nie ta nieprawidłowość okazała się w sprawie kluczowa. Sąd po analizie uchwał zgromadzenia wspólników nie dał wiary, że pierwotnym zamiarem wspólników było wniesienie dopłat w trybie i na zasadach przewidzianych w KSH. Uznał, że powołanie się w toku postępowania podatkowego na art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT było strategią, mającą na celu unikniecie negatywnych skutków podatkowych, jakie wiążą się z umorzeniem zobowiązań z tytułu pożyczek. Wspólnicy bowiem podjęli wyłączające się uchwały – jedną w zakresie dopłat i dwie – dotyczące utworzenia kapitału zapasowego z pożyczek. Dodatkowym argumentem przemawiającym przeciwko wywodom spółki był fakt błędnego ujęcia bilansowego środków. Zgodnie z art. 36 ust. 2e ustawy o rachunkowości dopłaty ujmowane są na kapitale rezerwowym z dopłat z dniem podjęcia stosownej uchwały przez zgromadzenie wspólników. Uchwalone, lecz niewniesione dopłaty wykazuje się w pozycji kapitałów własnych „Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego”. Zastosowanie tego przepisu obligowało do odpowiednich zapisów księgowych na dzień 30 maja 2008 r.,

CIT / Sprawozdawczość

tj. na dzień podjęcia uchwały o dopłatach. Spółka zaś przeksięgowała środki z pożyczek na kapitał rezerwowy dopiero 30 czerwca 2008 r. Opisany przypadek stanowi przestrogę dla zarządzających spółkami, że rezygnacja z wierzytelności przysługujących wspólnikom od spółki i skorzystanie z regulacji dotyczącej dopłat wymaga odpowiedniego przygotowania od strony prawnej. Konsekwencją braków w tym zakresie może być opodatkowanie całości środków, które zostały spółce umorzone. Warto także pamiętać, że od 2013 r. do ustawy o CIT wprowadzono regulacje zapobiegające zatorom płatniczym. Zatem nieprawidłowe przeprowadzenie operacji potrącenia dopłat z zobowiązaniami handlowymi wobec wspólników może wiązać się dodatkowo z koniecznością zmniejszenia kosztów podatkowych spółki. Dalszych informacji udziela

Monika Bartosiewicz Doradca podatkowy tel.: +48 22 244 00 27 e-mail: [email protected]

Wydanie: październik-grudzień 2014

Przepisy nie regulują wprost skutków podatkowych operacji obniżenia wkładów, jednak zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej zwrot części wkładu nie jest dla wspólnika (tu: spółdzielni) neutralny podatkowo. Środki finansowe otrzymane od spółki komandytowej stanowią przychód dla wspólnika, który powinien zostać opodatkowany. Do tego podglądu nie przychylił się ani sąd I instancji (wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r., III SA/Wa 2417/11), ani NSA. Skoro ustawodawca nie wskazał, jak należy opodatkować częściowe wycofanie wkładu, to milczenia ustawodawcy nie można interpretować na niekorzyść podatnika. W konsekwencji skutki podatkowe dla wspólnika powinny występować dopiero w momencie likwidacji spółki lub wystąpienia wspólnika ze spółki. Wyrok ten potwierdza kształtującą się linię orzeczniczą sądów administracyjnych, które wskazują, że środki otrzymane jako częściowy zwrot wkładu nie tworzą przychodu podatkowego. Podobne stanowisko zostało przedstawione m.in. w wyroku NSA z dnia 22 maja 2012 r., II FSK 1471/12 oraz w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r., I SA/Po 235/14. Wzrastają tym samym szanse na wygraną w ewentualnym sporze z fiskusem. Gdyby byli Państwo zainteresowani tym tematem, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Dalszych informacji udziela

>> Wycofanie części wkładu ze spółki osobowej Anna Główka, Rödl & Partner Warszawa Wypłata środków finansowych w związku ze zwrotem części wkładu wniesionego do spółki osobowej nie wiąże się z powstaniem przychodu podatkowego dla wspólnika. Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia30 lipca 2014 r., II FSK 2046/12. Korzystne dla podatników rozstrzygnięcie zapadło w sprawie spółdzielni, która przystąpiła do spółki komandytowej w charakterze komandytariusza i wniosła do niej wkład niepieniężny w postaci prawa użytkowania wieczystego oraz prawa własności gruntu. Spółka planowała obniżenie wartości wniesionych wkładów, co skutkowałoby wypłatą na rzecz spółdzielni środków pieniężnych. Spółdzielnia zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy otrzymane z tego tytułu należności będą dla niej przychodem podlegającym opodatkowaniu na gruncie ustawy o CIT.

Anna Główka Radca prawny tel.: +48 22 244 00 51 e-mail: [email protected]

>> Obowiązki sprawozdawcze wobec NBP – kto o nich pamięta? Izabela Ząbek, Anna Piluk, Rödl & Partner Gdańsk Wśród wielu obowiązków sprawozdawczych, którymi objęte są podmioty gospodarcze, nie należy zapominać o sprawozdawczości względem Narodowego Banku Polskiego (NBP). Kodeks karno-skarbowy (kks) i tu przewiduje sankcje z powodu nie wywiązania się z obowiązków sprawozdawczych. Zgodnie z art. 106l §1 kks niezgłoszenie Narodowemu Bankowi Polskiemu danych wymienionych

11

Sprawozdawczość w Rozporządzeniu Ministra Finansów lub zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych. Maksymalna kara może być dotkliwa dla przedsiębiorcy - wynosi bowiem na chwilę obecną ponad 2 mln złotych. Ewentualne uchybienia wobec NBP mniejszej wagi, karane są jak wykroczenia skarbowe. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 października 2009 r. (Dz. U. Nr 184 poz. 1437) do przekazywania sprawozdań do NBP zobowiązane są osoby prawne i fizyczne będące rezydentami - tzn. posiadające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Polski, które prowadzą obrót zagraniczny z nierezydentami, tj. zewnętrznymi podmiotami, pod warunkiem osiągnięcia przez nich określonych w rozporządzeniu progów sprawozdawczych. Z powodu zawiłych zapisów w rozporządzeniu, identyfikacja podmiotów, które przekraczają progi sprawozdawcze, jest dla wielu przedsiębiorców prawdziwym wyzwaniem. Progi sprawozdawcze Progi sprawozdawcze są to konkretne dane finansowe wynikające z ksiąg rachunkowych lub ewidencji prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów albo dokumentów źródłowych obrazujących stan faktyczny. NBP zobowiązuje podmioty gospodarcze do raportowania miesięcznego lub kwartalnego. I tak rezydenci, u których łączna kwota aktywów i pasywów dotycząca zagranicznego obrotu wynosi na koniec roku co najmniej 300 mln złotych, obowiązani są przekazywać NBP sprawozdania miesięczne. Gdy łączna wartość aktywów i pasywów na koniec roku jest wyższa niż 10 mln złotych i niższa niż 300 mln złotych, podmioty zobowiązane są składać do NBP sprawozdania kwartalne. Po spełnieniu wyżej wymienionych progów podmiot gospodarczy zobowiązany jest wypełnić w sumie 21 załączników określonych w rozporządzeniu. Niezależnie od powyższych progów, kwartalne sprawozdania, mają obowiązek składać wszyscy rezydenci, których łączna kwota należności i zobowiązań handlowych z zagranicą na koniec roku wynosi co najmniej 3 mln złotych. Tylko ta grupa podmiotów wypełnia wyłącznie 2 formularze NBP. Zgodnie z §9 rozporządzenia rezydenci posiadający długoterminowe kredyty i pożyczki otrzymane od nierezydentów oraz długoterminowe zobowiązania wobec nierezydentów z tytułu leasingu finansowego, których łączna kwota na koniec danego roku wynosi co najmniej 3 mln złotych i jednocześnie u których łączna kwota pasywów i aktywów wynosi

12

co najmniej 10 mln złotych, obowiązani są składać do NBP dodatkowe 2 formularze, co stanowi łącznie 23 załączniki do wypełnienia. Warto podkreślić, że wszystkie powyższe progi sprawozdawcze można osiągnąć nie tylko z końcem roku, ale również w trakcie jego trwania, na koniec danego kwartału. Wówczas podmioty, zobowiązane są przekazywać do NBP sprawozdanie za ten i każdy kolejny kwartał. Jeżeli dane do wyliczenia progu sprawozdawczego wyrażone są w walutach obcych, przelicza się je na złote, stosując średnie kursy tych walut ogłoszone przez NBP w ostatnim dniu roboczym danego roku lub kwartału, a jeżeli w tym dniu kurs danej waluty obcej nie został ogłoszony przez NBP, stosuje się ostatnio ogłoszony przez NBP kurs tej waluty. Forma i terminy przekazania sprawozdań Aby złożyć sprawozdania należy aktywować się na portalu sprawozdawczym NBP. Po złożeniu odpowiedniego wniosku, NBP zapewnia spółce dostęp do szeregu formularzy poprzez wydanie indywidualnego certyfikatu. Obecnie nie istnieje możliwość składania sprawozdań w formie papierowej. Terminy składania sprawozdań do NBP pokrywają się niestety z innymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa podatkowego. Sprawozdania kwartalne składane są bowiem w terminie do 20 dni po zakończeniu kwartału, natomiast sprawozdania miesięczne do 20 dni po zakończeniu miesiąca. Warto zauważać, że NBP obliguje niektóre podmioty do złożenia rocznych sprawozdań na formularzach AZ-IB oraz PZ-IB w terminie do 31 maja roku następującego po roku sprawozdawczym. Obowiązek ten dotyczy rezydentów, którzy przekroczyli którykolwiek z wymienionych wcześniej progów sprawozdawczych i jednocześnie posiadają na koniec roku co najmniej 10% głosów w organie stanowiącym spółki lub w którego organach nierezydent posiada co najmniej 10% głosów. Kontrole NBP, odpowiedzialność przed urzędem skarbowym. Kontrolującym organem jest NBP. Kontrole przeprowadzane są w siedzibie spółki lub za zgodą kontrolowanego w siedzibie organu kontroli i poprzedzone są doręczeniem upoważnienia do kontroli. Czynności kontrolne zakończone są protokołem z kontroli, który wskazuje ewentualne nieprawidłowości i zalecenia pokontrolne. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku podejrzenia popełnienia wykroczenia lub przestępstwa, NBP przekazuje protokół pokontrolny do właściwego urzędu skarbowego, który

Sprawozdawczość / Dotacje unijne od tej pory stanowi organ przygotowawczy postępowania karnoskarbowego i to z nim należy wyjaśniać wszelkie nieprawidłowości. Należy wobec tego pamiętać o instytucji „czynnego żalu”. Polega ona na złożeniu przez przedsiębiorcę dobrowolnego zawiadomienia do urzędu skarbowego o popełnionym naruszeniu. Sam czyn zabroniony również powinien zostać naprawiony, tzn. konieczne będzie złożenie zaległych lub skorygowanie błędnych sprawozdań. W przypadku jakichkolwiek pytań dotyczących sprawozdawczości wobec NBP, prosimy o kontakt. Chętnie pomożemy Państwu w tym zakresie. Dalszych informacji udziela

Izabela Ząbek Senior Associate tel.: +48 22 244 00 96 e-mail: [email protected]

Anna Piluk Księgowa tel.: +48 22 244 00 95 e-mail: [email protected]

>> Rozliczanie projektu unijnego – na co zwrócić uwagę? Paulina Wojszczyk, Rödl & Partner Warszawa Przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej i otrzymanie dofinansowania z Unii Europejskiej na realizację projektu to dopiero połowa sukcesu. Wielu beneficjentów potwierdza, że znacznie ważniejszym elementem jest prawidłowe prowadzenie oraz rozliczenie dotowanego przedsięwzięcia. Popełnione w tym zakresie błędy mogą skutkować zwrotem dofinansowania wraz z odsetkami. Co zrobić, żeby realizacja projektu była jak najmniej problematyczna i zakończyła się sukcesem? Proces rozliczania projektów unijnych jest dość pracochłonny i złożony. Wymaga on od beneficjentów szczególnej uwagi oraz szerokiej wiedzy, m.in. w zakresie właściwego dokumentowania wykonanych zadań, poniesionych kosz-

Wydanie: październik-grudzień 2014

tów kwalifikowanych i niekwalifikowanych czy terminowego przygotowania i złożenia dokumentacji rozliczeniowej do odpowiedniej Instytucji. Rozpoczynając realizację projektu dofinansowanego ze środków zewnętrznych trzeba wziąć pod uwagę, że obowiązuje w tym zakresie wiele przepisów, m.in. rozporządzeń krajowych, które często ulegają zmianom i aktualizacjom. Są one dostępne na stronach internetowych instytucji pośredniczących. Poprawna realizacja projektu wiąże się ze skrupulatnym ich przestrzeganiem, a należy pamiętać, że i wytyczne do każdego programu mogą być różne. Przede wszystkim beneficjenci powinni zwrócić uwagę na obowiązek przeprowadzania zapytań ofertowych na wszystkie usługi powyżej 14 tys. euro lub 20 tys. euro (w zależności od programu) lub rozeznania rynku na usługi poniżej tej kwoty – oczywiście jeżeli nie znajduje zastosowania prawo zamówień publicznych. Wszelkie wydatki powinny być ponoszone zgodnie z tymi, wskazanymi we wniosku o dofinansowanie. Należy pamiętać także o zrealizowaniu wszystkich wskaźników określonych we wniosku o dofinansowanie – zarówno wskaźników produktu, jak i rezultatu. Warto zbierać wszelkie dokumenty potwierdzające prowadzone działania (m.in. potwierdzenia przeprowadzenia postępowania ofertowego, umowy z dostawcą/wykonawcą), bowiem podlegają one weryfikacji podczas kontroli przeprowadzanej po zakończeniu projektu. Większość zbieranych przez beneficjentów dokumentów wymaga nie tylko specjalnie wyodrębnionych na rzecz projektu numerów księgowych, ale także specjalistycznych opisów (np. zgodnie ze specyfikacją towarów/usług, która została określona w biznes planie).Co ważne - wprowadzenie istotnych zmian w projekcie wymaga zgody instytucji pośredniczącej (np. w zakresie zmiany harmonogramu rzeczowo – finansowego, przekształcenia firmy). Warto tym samym już na etapie ubiegania się o dotację uświadomić sobie, jakie obowiązki będą ciążyły na nas w trakcie realizacji dofinansowanego projektu. Pomoże to zminimalizować ryzyko błędów, których popełnienie może kosztować nas nawet zwrot dotacji wraz z odsetkami. Dalszych informacji udziela

Paulina Wojszczyk Konsultant ds. funduszy unijnych tel.: +48 22 244 00 24 e-mail: [email protected]

13

Dotacje unijne / Prawo pracy >> Trwałość projektu unijnego, czyli jak nie stracić dofinansowania

Sfinalizowanie projektu dofinansowanego ze środków unijnych i końcowe rozliczenie go przez instytucję pośredniczącą, wydaje się dla wielu beneficjentów zakończeniem wszelkich obowiązków związanych z otrzymaną dotacją. Nic bardziej mylnego. Nie można bowiem zapominać, że obowiązuje jeszcze okres trwałości projektu.

w przeszłości realizowało projekt unijny i obecnie znajduje się w okresie trwałości. W takiej sytuacji należy dokładnie przeanalizować projekt wraz z obowiązkami, które trzeba zrealizować w okresie trwałości projektu. Szczególną uwagę należy zwrócić na zmianę statusu przedsiębiorstwa. W najgorszym wypadku przejęcie takiego przedsiębiorstwa może skończyć się koniecznością zwrotu otrzymanej dotacji wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych. Oczywiście jest możliwe przejęcie takiego przedsiębiorstwa bez żadnych konsekwencji, jednakże wszystkie działania mające wpływ na projekt wymagają zgodny instytucji pośredniczącej.

Przyznanie dotacji, jej prawidłowe rozliczenie oraz zamknięcie projektu realizowanego dzięki wsparciu finansowemu z UE nie oznacza, że beneficjent wywiązał się ze wszystkich obowiązków, jakie zostały na niego nałożone przez podpisaną umowę o dofinansowanie. Zgodnie z przepisami prawa krajowego i wspólnotowego beneficjent po zakończeniu projektu jest zobowiązany do zachowania trwałości projektu.

Konsekwencje nieprzestrzegania zasady trwałości projektu mogą być dla beneficjenta bardzo dotkliwe. W przypadku nie przestrzegania wskazanych powyżej wytycznych, dochodzi zazwyczaj do naruszenia zapisów umowy o dofinansowanie. W jego następstwie beneficjent może być zmuszony, jak wskazano powyżej, do zwrotu dotacji wraz z odsetkami jak dla zaległości podatkowych, co dla wielu przedsiębiorców stanowić może poważny problem.

Pojęcie okresu trwałości projektu zostało zdefiniowane w art. 57 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. Dodatkowo obowiązująca konkretnego beneficjenta długość okresu trwałości projektu zostaje określona w umowie o dofinasowanie, która jest podpisywana z instytucją pośredniczącą. Zazwyczaj okres trwałości dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw wynosi 3 lata od zakończenia projektu, a dla dużych przedsiębiorstw – 5 lat od zakończenia projektu. Tu pojawia się pytanie – jak definiuje się moment zakończenia projektu? Pod pojęciem tym należy rozumieć realizację wszystkich zadań zaplanowanych w ramach dofinansowanego przedsięwzięcia oraz zrefundowanie wszelkich wydatków poniesionych przez beneficjenta.

Dalszych informacji udziela

Paulina Wojszczyk, Rödl & Partner Warszawa

Trwałość projektu jest rozumiana również jako okres, w którym beneficjent zobowiązany jest do utrzymania inwestycji, a także nie poddawania jej znacznym modyfikacjom. Jednakże należy pamiętać, że wymóg utrzymania inwestycji nie oznacza zakazu wymiany poszczególnych aktywów nabytych w ramach projektu objętego pomocą. Aktywa te mogą być wymienione w okresie wymaganej trwałości projektu, jeśli ze względu na postęp technologiczny stały się przestarzałe, pod warunkiem, że działalność gospodarcza zostanie przez minimalny wymagany okres utrzymana w danym przedsiębiorstwie. Poprzez znaczną modyfikację inwestycji należy rozumieć m.in.: zmianę właściciela elementów infrastruktury, zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, zmianę celów projektu, zmianę charakteru lub warunków realizacji projektu. Ponadto należy pamiętać, że w okresie trwałości trzeba utrzymać na założonym poziomie wskaźniki określone we wniosku o dofinansowanie oraz archiwizować wszystkie dokumenty dotyczące projektu. Zagadnienie to jest szczególnie istotne podczas przejmowania przedsiębiorstwa, które

14

Paulina Wojszczyk Konsultant ds. funduszy unijnych tel.: +48 22 244 00 24 e-mail: [email protected]

>> Jakie obowiązki ma pracodawca zatrudniający pracownika na część etatu? Alina Narkiewcz, Rödl & Partner Wrocław Życie gospodarcze wymusza na przedsiębiorcy stosowanie elastycznych form zatrudnienia pracowników, odpowiadających jego potrzebom. Może to być np. zatrudnienie pracownika na część etatu. Bardzo często pracodawca zatrudniający pracowników w niepełnym wymiarze musi liczyć się z dodatkową pracą związaną z prawidłowym ustaleniem np. godzin nadliczbowych, urlopu wypoczynkowego. Warto zwrócić uwagę na dwa główne zagadnienia związane z formą zatrudnienia pracownika w niepełnym wymiarze: 1 Ustalenie dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad wymiar czasu pracy pracownika;

Prawo pracy

Wydanie: październik-grudzień 2014

2 Ustalenie wymiaru urlopu wypoczynkowego pracownika.

2. Ustalenie wymiaru urlopu wypoczynkowego pracownika

Niestety przepisy prawa zawarte w Kodeksie pracy nie zawsze są jednoznaczne i prowadzą do częstych sporów sądowych lub pozostawiają decyzje pracodawcy.

Przepis Kodeksu pracy (art. 154 § 1) stanowi, że wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w § 1 (20 lub 26 dni); niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.

1. Ustalenie dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad wymiar czasu pracy pracownika Aktualnie stosowana jest zasada, że strony stosunku pracy ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze, której przekroczenie uprawnia do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 1511 § 5 Kodeksu pracy). W praktyce przyjmuje się, że dopuszczalna liczba godzin powinna być oznaczona powyżej indywidualnego niepełnego wymiaru czasu pracy, a poniżej maksymalnego wymiaru czasu pracy wynikającego z pełnego wymiaru czasu pracy (całego etatu). Uznaje się też, że godziny przepracowane ponad ustalony w umowie czas pracy nie są godzinami nadliczbowymi, lecz pracą ponadnormatywną, wynagradzaną jak za godziny nadliczbowe. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego (SN) z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. I PK 249/13, który wskazuje, że prawo pracownika do dodatku za nadgodziny przysługuje pod warunkiem porozumienia stron w przedmiocie określenia godzin, za które ma zostać wypłacony dodatek. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy nie przysługuje dodatek, o którym mowa w art. 1511 § 1 Kodeksu pracy, jeżeli nie ustali dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy. W przedmiotowej sprawie Sąd zwrócił uwagę, że problem wynagrodzenia za godziny pracy ponad ustalony wymiar czasu pracy w umowie zawartej na część etatu nie jest nowy, a mimo to nadal nie został rozwiązany. Pracownik, który wystąpił do Sądu z roszczeniem o wypłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe przepracowane poza normę czasu pracy ustaloną w umowie, spotkał się z oddaleniem powództwa z uwagi na brak postanowień zawartych w umowie o pracę w tym zakresie. Przykład Pracownik X jest zatrudniony na � etatu. W umowie o pracę pracodawca ustalił, że po przekroczeniu 110 godzin pracy w miesiącu, oprócz normalnego wynagrodzenia, pracownik otrzyma także dodatek jak za pracę nadliczbową. Jeśli zatem w październiku pracownik przepracuje 120 godzin, a jego norma czasu pracy na � etatu wynosi 92 godziny, to za 92 godziny otrzyma normalne wynagrodzenie, za 18 godzin otrzyma normalne wynagrodzenie oraz dodatek jak za pracę w godzinach nadliczbowych, natomiast za 10 godzin wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

Zastosowanie tego przepisu nie jest sprawą prostą, jeśli w okresie zatrudnienia pracownika nastąpi zmiana uprawnienia do wyższego wymiaru urlopu z 20 na 26 dni lub nastąpi zmiana etatu w trakcie miesiąca np. z � na �. Jeśli w trakcie roku kalendarzowego dochodzi do zmiany wymiaru czasu pracy danego pracownika np. z � na � , właściwą metodą wyliczenia wymiaru urlopu będzie dokonanie dwóch niezależnych wyliczeń odpowiednio dla okresu pracy w danym wymiarze etatu, a następnie zsumowanie dokonanych wyliczeń. Przykład Pracownik posiadający uprawnie do wymiaru urlopu powyżej 10 lat (26 dni), przez 5 miesięcy był zatrudniony na � etatu, a przez pozostałe 7 miesięcy na � etatu. Z tytułu pracy na � etatu pracownik ma prawo do 9 dni urlopu (� etatu × wymiar 26) × 5 / 12 miesięcy = 8,3, po zaokrągleniu 9 dni, natomiast z tytułu pracy na � etatu pracownik ma prawo do 8 dni urlopu (� etatu x wymiar 26) × 7 / 12 = 7,5, po zaokrągleniu 8 dni. Łączny wymiar urlopu pracownika w roku kalendarzowym wyniesie zatem 17 dni (9 dni + 8 dni). W przepisach prawa pracy nie znajdziemy odpowiedzi, jak postąpić w przypadku zmiany etatu w trakcie miesiąca. Wśród ekspertów prawa pracy można spotkać się z dwoma poglądami w tym zakresie. Zgodnie z nimi przy ustalaniu proporcjonalnego urlopu w miesiącu zmiany etatu: >> przyjmuje się taki wymiar czasu pracy, w którym pracownik przepracuje większość dni, lub >> należy przyjąć wymiar etatu obowiązujący pracownika pierwszego dnia tego miesiąca. Decyzja należy do pracodawcy. Najbezpieczniej jest wybrać sposób liczenia korzystniejszy dla pracownika. Pracodawca nie narazi się wówczas na spór z pracownikiem. Żaden przepis prawa pracy nie reguluje zasad wyliczania wymiaru urlopu pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze, jeśli w umowie o pracę wymiar czasu pracy określono godzinowo. Rozwiązanie tego problemu podpowiada Główny Inspektor Pracy w Stanowisku z 22 lipca 2010 r. (GPP-110–4560–9-2/10/PE/RP) wskazując, że

15

Prawo pracy / Finansowanie działalności ustalenie wymiaru urlopu takiego pracownika można wyliczyć poprzez : 1 obliczenie rocznego wymiaru czasu pracy pracownika, którego wymiar czasu pracy określono godzinowo, 2 obliczenie rocznego wymiaru czasu pracy pracownika pełnoetatowego określonego godzinowo,

Zapraszamy do zapoznania się z artykułem przygotowanym przez Navigator Debt Advisory, partnera Rödl & Partner w obszarze doradztwa dla spółek na rynku kapitałowym.

>> Obligacje jako instrument pozyskania finansowania

3 obliczenie współczynnika (iloraz wymiaru z pkt 1 i pkt 2), Mateusz Mucha, Navigator Debt Advisory 4 pomnożenie współczynnika z pkt 3 i wymiaru urlopu (odpowiednio 20 lub 26 dni), 5 zaokrąglenie wyniku do pełnego dnia. Jeśli mają Państwo wątpliwości w zakresie prawidłowego wypełniania obowiązków pracodawcy w stosunku do zatrudnionych pracowników, w tym zatrudnionych na część etatu, nasi eksperci prawa pracy pomogą je wyeliminować i podpowiedzą optymalne rozwiązania. Dalszych informacji udziela

Na pewnym etapie działalności spółki często okazuje się, że dalszy jej rozwój wymaga przeprowadzenia dodatkowych inwestycji, pozyskania finansowania w związku ze zwiększającym się zapotrzebowaniem na kapitał obrotowy. Właściciele spółki nie zawsze mogą lub z różnych względów nie chcą zapewnić takich dodatkowych środków. Pierwszym, naturalnym źródłem pozyskania finansowania zewnętrznego dla spółki jest kredyt bankowy, który jednakże często jest produktem niedopasowanym do potrzeb spółki oraz - ze względu na liczne ograniczenia - uniemożliwiającym jej dalszy dynamiczny rozwój. Obligacje korporacyjne, które na polskim rynku zyskują coraz większe znaczenie, pozwalają na elastyczne dopasowanie finansowania do prowadzonej przez spółkę działalności, przy jednoczesnym braku oddania kontroli nad spółką. Obligacje mogą być niezabezpieczone lub zabezpieczone na warunkach nieakceptowanych przez banki

Alina Narkiewicz Manager tel.: +48 71 733 97 38 e-mail: [email protected]

Finansowanie w formie kredytu bankowego wymaga najczęściej ustanowienia na rzecz banku zabezpieczenia w formie hipoteki na nieruchomościach należących do spółki. Specyfika działalności prowadzonej przez wiele podmiotów uniemożliwia ustanowienie takiego zabezpieczenia lub ustanowienie zabezpieczenia ogranicza działalność spółki (np. nieruchomości stanowią majątek obrotowy spółki). Emisja obligacji korporacyjnych daje możliwość pozyskania niezabezpieczonego finansowania dłużnego lub zabezpieczenia wierzytelności w sposób nieakceptowalny dla banków (niższe LTV, hipoteka na kolejnych miejscach hipotecznych, zastaw na: akcjach; udziałach; maszynach, cesja, poręczenie). Obligacje mogą uzupełniać posiadane finansowanie bankowe Wykorzystanie limitów kredytowych w ramach finansowania bankowego nie oznacza braku możliwości pozyskania dodatkowego finansowania w formie emisji obligacji. Dodatkowe finansowanie może służyć dokończeniu prowadzonych przez spółkę inwestycji lub finansować zupełnie nowe projekty. Niejednokrotnie po przeprowadzeniu inwestycji okazuje się, że do pełnego wykorzystania możliwości spółki konieczne jest np. zaangażowanie dodatkowych środków w kapitał obrotowy, a banki nie są w stanie zwiększyć limitów kredytowych – sensownym rozwiązaniem może okazać się w takim przy-

16

Finansowanie działalności padku emisja obligacji. Obligacje mogą finansować również wymagany przez banki wkład własny spółki w planowaną inwestycję. Należy również zwrócić uwagę na konieczność dywersyfikacji dostępnych dla spółki źródeł finansowania zewnętrznego – w przypadku gdy finansowanie przedsiębiorstwa całkowicie uzależnione jest od źródeł bankowych, spółka narażona jest na ryzyko związane z ograniczeniem akcji kredytowej banków w sytuacji pogorszenia koniunktury gospodarczej lub gorszego postrzegania danego sektora. Dywersyfikacja źródeł finansowania poprzez emisję obligacji pozwala mitygować to ryzyko, a w przypadku perturbacji w sektorze bankowym alternatywne źródło finansowania dla spółki może okazać się niezwykle istotne dla jej przyszłości. Obligacje są instrumentem elastycznym, dającym większą swobodę spółce Po podpisaniu umowy kredytowej, m.in. ze względu na kowenanty w niej zawarte, spółki często stają się de facto „zakładnikami banku" oraz muszą prosić bank o wyrażenie zgody na przeprowadzenie wielu operacji. Dodatkowo udzielane kredyty obrotowe są niejednokrotnie przyznawane na okresy bardzo krótkie (np. roczne), co nie daje spółce możliwości swobodnego prowadzenia działalności oraz oznacza konieczność prowadzenia ciągłych negocjacji z bankami. Inwestorzy obligacyjni akceptują wyższe ryzyko od banków, co umożliwia znaczące obniżenie oczekiwanych przez nich kowenantów. Nabywcy obligacji cechują się również bardziej elastycznym podejściem do analizy spółki oraz branży, w której spółka prowadzi działalność, a podejście takie nie jest możliwe do wprowadzenia w skostniałych strukturach bankowych. Wartym zaznaczenia jest również, że dla obligatariuszy niedostępne są również niektóre formy zabezpieczenia jak np. blokada rachunków bankowych spółki. Chciałbym również podkreślić, że emisja obligacji cechuje się elastycznością dotyczącą płatności – można wyemitować zarówno obligacje zerokuponowe jak i wypłacające odsetki kwartalnie, półrocznie, a pożyczony kapitał spłacany jest najczęściej w całości w dniu wykupu obligacji podczas gdy finansowanie bankowe zobowiązuje spółki najczęściej do spłacania miesięcznych rat kapitałowo-odsetkowych, które obciążają bieżące przepływy spółek. Emisja obligacji pozwala na szybkie pozyskanie kapitału Pozyskanie finansowania w formie emisji obligacji jest często procesem znacznie szybszym od pozyskania finansowania w formie kredytu bankowego, gdzie decyzje podejmowane są przez kilka szczebli komitetów kredytowych, co zwykle przeciąga proces decyzyjny. W przypadku emisji obligacji niezabezpieczonych pozyskanie finansowania może zakończyć się w okresie nieprzekraczającym 30 dni roboczych, jeżeli spółka posiada wszystkie niezbędne dokumenty i zgody korporacyjne niezbędne do przeprowadzenia emisji.

Wydanie: październik-grudzień 2014

Obligacje jako finansowanie pomostowe W przypadkach, gdy niemożliwa jest renegocjacja umowy kredytowej z bankiem obligacje mogą posłużyć jako finansowanie pomostowe, które następnie może zostać refinansowane z innego źródła. Elastyczność obligacji pozwala na wprowadzenie zapisów umożliwiających ich refinansowanie w trakcie całego okresu trwania obligacji. Dzięki możliwości szybkiego pozyskania kapitału w formie obligacji oraz swobody względem zabezpieczeń, które mogą zostać ustanowione również po emisji i przekazaniu spółce środków, instrument ten doskonale nadaje się jako finansowanie pomostowe dla przedsiębiorstw. Środki z emisji obligacji mogą zostać przeznaczone na bardziej ryzykowne cele jak np. finansowanie akwizycji Emisja obligacji umożliwia pozyskanie środków na cele, które cechują się wyższym ryzykiem i są niechętnie finansowane przez banki. Na pewnym etapie rozwoju spółki dalszy jej dynamiczny rozwój może nastąpić jedynie poprzez akwizycję/fuzję z innym podmiotem. Ryzyko jakie związane jest z rozwojem spółki poprzez akwizycje często okazuje się zbyt wysokie dla sektora bankowego, natomiast dla inwestorów obligacyjnych jest akceptowalne. Możliwość pozyskania finansowania przejęcia w formie obligacji może okazać się krokiem milowym w dalszym rozwoju przedsiębiorstwa. Dalszych informacji udziela

Mateusz Mucha Wiceprezes Zarządu Navigator Debt Advisory tel.: +48 537 837 098 e-mail: [email protected]

Navigator Debt Advisory, będący częścią Grupy Navigator, jest podmiotem specjalizującym się w profesjonalnym doradztwie dla firm w zakresie emisji obligacji korporacyjnych. Grupa Navigator ściśle współpracuje z Rödl & Partner w zakresie działań spółek na rynku kapitałowym. Grupa Navigator specjalizuje się w doradztwie przy transakcjach fuzji i przejęć (M&A), przeprowadzaniu pierwotnych i wtórnych ofert publicznych akcji (IPO/SPO) oraz organizowaniu emisji obligacji korporacyjnych. W skład Grupy Navigator wchodzi Dom Maklerski Navigator S.A. wykonujący wszelkie czynności maklerskie związane z usługami Grupy – podmiot nadzorowany przez Komisję Nadzoru Finansowego. Partnerzy Grupy Navigator posiadają wieloletnie doświadczenia poparte zrealizowaniem ponad 80 transakcji o wartości przekraczającej 6 mld PLN.

17

Aktualności podatkowe >> Wyrok Trybunału Konstytucyjnego o nieodpłatnych świadczeniach dla pracowników Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W dniu 8 lipca 2014 r. przed Trybunałem Konstytucyjnym odbyła się rozprawa na wniosek PKPP "Lewiatan" w sprawie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń dla pracowników. Trybunał uznał, iż przepis dotyczący opodatkowania nieodpłatnych świadczeń jest zgodny z Konstytucją. W ocenie organu za przychód pracownika mogą być uznane jednak tylko takie świadczenia, które: 1 zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego w terminie, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług lub przekazanej zaliczki powstał obowiązek podatkowy po stronie sprzedawcy, to wówczas może to zrobić w deklaracji podatkowej składanej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Mając powyższe na uwadze, jeśli często występują u Państwa sytuacje otrzymywania faktur zakupowych z kilkumiesięcznym opóźnieniem, zalecamy wystąpienie z wnioskiem o interpretację indywidualną.

>> Zwolnienie PCC od aportów działa wstecz Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław

2 zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść; 3 korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). W obszernym uzasadnieniu wyroku Trybunał wskazał konkretne rodzaje świadczeń, które w jego ocenie powinny podlegać opodatkowaniu lub zwolnieniu. Zalecamy analizę wszelkich nieodpłatnych świadczeń przekazywanych pracownikom pod kątem przedmiotowego orzeczenia.

>> Moment odliczenia podatku VAT od spóźnionych faktur Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2014 r. (sygn. ILPP2/443271/14-2/MN) w przypadku otrzymania faktury dokumentującej transakcję z kilkumiesięcznym opóźnieniem nabywca jest uprawniony do dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego w miesiącu otrzymania faktury bądź w jednym z dwóch kolejnych miesięcy, następujących po miesiącu otrzymania faktury. Powyższa interpretacja jest korzystna dla podatników, zwracamy jednak uwagę na pominięcie w niej literalnej wykładni przepisów ustawy o VAT.

18

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził w wyroku z 23 lipca 2014 r. (sygn. II FSK 2312/12), iż na gruncie podatku kapitałowego, jakim jest polski podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC), również obwiązuje klauzula stałości tzw. stand-still. Powyższe oznacza, iż wprowadzenie podatku PCC od aportów innych niż zorganizowana część przedsiębiorstwa do porządku prawnego w 2007 r. było niedopuszczalne. Jeżeli zatem płacili Państwo w minionych latach podatek PCC w związku z wniesieniem aportu, zalecamy niezwłoczne złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Zwracamy uwagę, iż prawo do żądania nadpłaty mija wraz z przedawnieniem zobowiązania podatkowego. Chętnie wspomożemy Państwa w procesie odzyskiwania nadpłaty podatku.

>> Prawo do korekty VAT przy eksporcie przedawnia się Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Podatnik ma tylko 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, na to, by zmienić stawkę podatku po otrzymaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE – orzekł WSA we Wrocławiu w wyroku z 24 lipca 2014 r. (sygn. I SA/Wr 321/14). Zdaniem sądu prawa do korekty podatku należnego z tytułu eksportu, nie należy interpretować w oderwaniu od powstałego zobowiązania podatkowego – skoro zobowiązanie uległo przedawnieniu, nie ma możliwości skorygowania stawki podatku.

Aktualności podatkowe Zalecamy przegląd dokumentacji, dla której zbliża się okres przedawnienia, ponieważ w sytuacji, w której zobowiązanie ulegnie przedawnieniu, nie będzie możliwości skorygowania stawki podatku

>> Każde świadczenie trzeba oceniać osobno Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Usługi noclegu i wyżywienia, za które spółka zapłaciła w związku z organizacją konferencji, nie są nierozerwalnie związane z usługą organizacji szkolenia - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 9 lipca 2014 r. (sygn. I SA/Bk 213/14). Same szkolenia organizowane były bowiem przez pracowników spółki i zaproszonych prelegentów. Pozostałą część organizacji szkolenia spółka zlecała firmom zewnętrznym. Zdaniem Spółki w tym przypadku usługą główną była organizacja konferencji, natomiast pozostałe usługi (gastronomiczne, noclegowe i rozrywkowe) były jej częściami składowymi. Ponadto wskazała, że prowadzi tylko działalność opodatkowaną, a organizowane szkolenia przekładają się na spodziewany przychód. To zdaniem Spółki uprawnia do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na te szkolenia. W przedmiotowej sprawie organ zakwestionował spółce z branży medycznej prawo do odliczenia podatku VAT z faktur za usługi organizacji szkoleń oraz konferencji (m.in. warsztaty taneczne, kulinarne, pokaz barmański – powołując się na fakt, iż usługi te nie miały związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą). W związku z powyższym w celu uniknięcia odmowy prawa do odliczenia podatku VAT za usługi organizacji szkoleń i konferencji, zalecamy uwzględnienie aspektów podatkowych przy planowaniu tego typu przedsięwzięć.

>> Nieujawnione źródła przychodów - ważny wyrok Trybunału Konstytucyjnego Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Dnia 29 lipca 2014 r. Trybunał uznał za sprzeczny z Konstytucją art. 20 ust. 3 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. Trybunał uznał tym samym przepis za niejasny i nieprecyzyjny, co nie pozwala na jednoznaczne ustalenie definicji „przychodów ze źródeł nie-

Wydanie: październik-grudzień 2014

ujawnionych” i „przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach”. Ustawodawca ma 18 miesięcy od daty publikacji treści wyroku w Dzienniku Ustaw na znowelizowanie przepisów. Do tego czasu – uznany za niekonstytucyjny – przepis ma być przestrzegany i stosowany przez wszystkich adresatów, co ma pozwolić na dalsze prowadzenie postępowań wobec podatku od dochodów nieujawnionych. Postępowania związane z decyzjami dotyczącymi podatku od nieujawnionych źródeł, wydanych na podstawie przepisu uchylonego przez Trybunał Konstytucyjny, mogą zostać wznowione na podstawie Kodeksu karnego skarbowego. W przypadku wyroku uniewinniającego, uprzednio skazany może wystąpić o odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie Kodeksu postępowania karnego. W związku z powyższym nasz dział prawny pozostaje do Państwa dyspozycji.

>> Zmiana przepisów ustawy o CIT Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W dniu 17 września 2014 r. Prezydent podpisał ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja obejmuje w szczególności: >> gruntowną zmianę przepisów w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, >> zmianę przepisów dotyczących cen transferowych i dokumentacji podatkowej, >> zmianę przepisów dotyczących rozpoznania przychodów z tytułu niepodzielonego zysku przy przekształceniu formy prawnej podatnika, >> określenie sposobu kalkulacji wartości przychodów i kosztów w przypadku świadczeń niepieniężnych, >> określenie zasad stosowania certyfikatów rezydencji niezawierających okresu ważności, >> opodatkowanie dochodów tzw. kontrolowanych spółek zagranicznych (ang. Controlled Foreign Corporation, dalej: CFC) na poziomie partycypujących w nich polskich podatników.

19

Aktualności podatkowe Nowe przepisy zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2015 r. W naszej ocenie warto już dziś szczegółowo przeanalizować wpływ nowelizacji na Państwa bieżącą działalność gospodarczą. Podjęcie określonych działań w 2014 r. może ograniczyć negatywny wpływ nowelizacji na Państwa rozliczenia. Chętnie wesprzemy Państwa w tym zakresie.

>> Odliczenie VAT za przejazdy autostradą i parking Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Zgodnie z odpowiedzią sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację w sprawie odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych, wydatki poniesione za przejazd autostradą oraz za parking, mieszczą się również w pojęciu wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego, gdyż nierozerwalnie związane są z używaniem konkretnego pojazdu i same bez istnienia pojazdu jako takie nie mają racji bytu. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Ministerstwa Finansów w przypadku gdy przejazd autostradą czy też parking związany jest z pojazdem samochodowym wykorzystywanym przez podatnika do celów „mieszanych”, to od takiego wydatku przysługuje prawo do odliczenia podatku w wysokości 50%. Uwzględniając rygorystyczne podejście organów podatkowych przy kwalifikacji wydatków jako związanych z używaniem samochodów służbowych, zalecamy szczegółowy przegląd kosztów, które w jakikolwiek sposób mogą zostać uznane za powiązane z używaniem samochodów służbowych.

>> Usługa powiązana z nieruchomością

>> NSA zwalnia z PIT imprezy integracyjne Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W dniu 13 października 2014 r. NSA wskazał, iż wydawanie dalszych uchwał w zakresie opodatkowania imprez integracyjnych jest zbędne i uznał, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. 7/13) w pełni rozstrzygnął kwestię rozliczenia nieodpłatnych świadczeń. NSA zobowiązał tym samym zarówno urzędy skarbowe jak i sądy administracyjne do przestrzegania wytycznych z wyroku Trybunału. W zakresie zmagania się podatników z zagadnieniem imprez integracyjnych jest to niewątpliwe ogromy sukces. Jednak orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego odnosi się nie tylko do imprez integracyjnych, ale także do innych nieodpłatnych świadczeń dla pracowników np. ubezpieczenia pracownika w podróży służbowej, dowozu do pracy. Mając powyższe na uwadze zalecamy analizę udzielanych pracownikom nieodpłatnych świadczeń pod kątem wytycznych Trybunału. Chętnie wesprzemy Państwa w tym zakresie.

>> Upominki dla klientów Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W wyroku z dnia 1 października 2014 r. sygn. II FSK 2463/12 NSA potwierdził, iż warunkiem zaliczenia wydatków na prezenty dla kontrahentów jest opatrzenie ich swoim logo. W ocenie organu tylko te upominki, które zwiększają rozpoznawalność firmy na rynku, mogą zostać uznane za reklamowe, pozostałe prezenty stanowią wydatki reprezentacyjne. Mając na uwadze rozbieżności dotyczące kwalifikacji wydatków na reprezentację i reklamę oraz zbliżający się koniec roku, zalecamy Państwu szczegółową analizę wydatków na akcje promocyjne i marketingowe. Powyższe może w znaczny sposób zmieć podstawę opodatkowania wykazywaną w deklaracji CIT-8.

Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W myśl interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2014 r. sygn. IPPP3/443574/14-2/LK, usługi wykonywane na maszynach stanowiących część linii produkcyjnej należy traktować jako usługi związane z nieruchomością, opodatkowane podatkiem od towarów i usług w miejscu położenia nieruchomości.

>> Odpłatne przekazanie samochodów pracownikom nie pozwala na pełne odliczenie VAT

Organ uznał, iż linia produkcyjna stanowi część składową nieruchomości ze względu na fakt połączenia jej elementów z podłożem budynku.

W dniu 23 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wydał interpretację indywidualną (sygn. IPTPP4/443-447/14-4/ MK) zgodnie z którą w przypadku gdy pracodawca udostępni odpłatnie pracownikowi samochód do wykorzystywania w celach prywatnych, nie ma możliwości pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków samochodowych.

Zalecamy Państwu analizę rozliczeń zakupu oraz sprzedaży usług serwisu, naprawy czy też modernizacji linii produkcyjnych.

20

Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław

Aktualności podatkowe W ocenie organu fakt, że pracownik użytkujący samochód osobowy dokonuje zapłaty za prywatne użytkowanie samochodu, nie potwierdza, że pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i tym samym nie daje prawa do pełnego odliczenia podatku VAT. Takie wykorzystywanie samochodu – pomimo odpłatności ze strony pracownika – uniemożliwia ustalenie stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczałyby jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Powyższa interpretacja jest dobrym przykładem rozszerzającej wykładni, jaką w ostatnich miesiącach prezentują organy podatkowe w odniesieniu do rozliczania wydatków samochodowych. Chętnie przeanalizujemy dla Państwa obowiązujące przepisy i na tej podstawie udzielimy rekomendacji w zakresie kwalifikacji wydatków samochodowych.

>> Dowóz pracowników do zakładu pracy

Wydanie: październik-grudzień 2014

cji samochodu osobowego używanego do celów mieszanych, jeżeli pracownik płaci za prywatne użytkowanie tego samochodu. W ocenie organu udostępnienie samochodu pracownikowi, pomimo odpłatności, wyklucza uznanie, iż samochód wykorzystywany jest wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika. Jest to kolejna rygorystyczna i zdaje się, iż nie do końca uprawniona wykładnia Ministra Finansów wprowadzonych od 1 kwietnia 2014 r. nowych zasad rozliczania wydatków samochodowych. Chętnie sprawdzimy Państwa rozliczenia z uwzględnieniem aktualnej wykładni organów podatkowych i oszacujemy ewentualne ryzyka.

>> Przedawnienie zobowiązania podatkowego Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław

Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław W wyroku z 20 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2771/14, NSA wskazał na obowiązek opodatkowania przez pracodawcę bezpłatnego dowozu pracowników do zakładu pracy. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż bezpłatny transport jest dla pracownika przychodem, a brak ewidencji nie zwalnia pracodawcy jako płatnika z obowiązku poboru i zapłaty podatku. Problem opodatkowania dojazdów do pracy zakończy się wraz z nowym rokiem. Od 1 stycznia 2015 r. w ustawie o PIT pojawi się zwolnienie dla pracowników z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu do pracy transportem zbiorowym. Powyższe nie zwalnia jednak pracodawców z zapłaty podatku od organizowanego transportu pracowniczego w latach 2009-2014. Za nieuregulowanie zobowiązania podatkowego grożą ponadto sankcje karne skarbowe. Chętnie wspomożemy Państwa w uregulowaniu powyższej kwestii zarówno w minionych latach jak i wskażemy, jakie czynności należy podjąć w 2015 r., aby móc skorzystać ze zwolnienia z podatku.

>> Odpłatne udostępnienie samochodu pracownikowi – brak pełnego odliczenia VAT

Zgodnie z pisemnym uzasadnieniem do uchwały NSA z dnia 29 września 2014 r., sygn. II FPS 4/13, organ podatkowy nie ma prawa kwestionować wysokości straty po upływie pięciu lat od powstania zobowiązania podatkowego. Dotychczas urzędy skarbowe stały na stanowisku, iż w przypadku gdy strata wpływa na nieprzedawnione okresy rozliczeniowe podatnika, podlega ona weryfikacji. NSA jednoznacznie wskazał, iż badanie przedawnionych po pięciu latach zeznań podatkowych jest niedopuszczalne. Ponadto NSA potwierdził, iż decyzja organu I instancji, jako nieostateczna, nie jest podstawą do wszczęcia egzekucji. Tym samym podatnik, który się od niej odwołuje, nie musi jej wykonywać. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy organ nada rygor natychmiastowej wykonalności. Oznacza to, iż do czasu uprawomocnienia się decyzji II instancji, podatnik nie musi regulować określonego przez organ zobowiązania podatkowego. Uchwała ma istotne znaczenie dla toczących się obecnie postępowań podatkowych. Chętnie udzielimy Państwu wsparcia w tym zakresie. Dalszych informacji udziela

Dorota Białas, Rödl & Partner Wrocław Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 23 września 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-447/14-4/MK) uznał, iż pracodawca nie ma prawa do odliczenia 100% podatku VAT od faktur dotyczących napraw i konserwa-

Dorota Białas Associate Partner, doradca podatkowy tel.: +48 71 346 77 73 e-mail: [email protected]

21

Aktualności podatkowe / Rödl & Partner info >> Zmiany w prawie konsumenckim Michał Jadżyn, Rödl & Partner Poznań Z dniem 25 grudnia 2014 roku wejdą w życie przepisy ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta, stanowiącej implementację dyrektywy 2011/83 w sprawie praw konsumentów. Efektem prac nad ww. ustawą jest m.in. uchylenie dotychczasowej ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (dalej jako ustawa o sprzedaży konsumenckiej) i przeprowadzenie ważnej nowelizacji Kodeksu cywilnego, przede wszystkim w zakresie instytucji rękojmi za wady rzeczy. W nowym stanie prawnym każdy kupujący będzie mógł złożyć według swojego wyboru oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy (dotychczas konsument nie posiadał takiego uprawnienia). Sprzedawca może uwolnić się od wykonania zgłoszonego żądania, jeżeli niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego rzecz wymieni lub naprawi. Takie kontruprawnienie sprzedawca może wykorzystać tylko raz, wobec czego po jednokrotnej wymianie lub naprawie uprawnienie kupującego do odstąpienia od umowy nie podlega ograniczeniom. Tym samym, na skutek nowelizacji, z dobrodziejstwa odstąpienia od umowy po jednej naprawie wadliwej rzeczy będzie mógł skorzystać zarówno przedsiębiorca, jak i konsument. Większość zmian dotyczy jednak tylko konsumentów. Wskutek nowelizacji wydłuży się bowiem okres domniemania istnienia wady w rzeczy sprzedanej konsumentowi. Okres ten będzie wynosił rok od dnia wydania rzeczy. Ponadto konsument będzie mógł zamiast zaproponowanej przez sprzedawcę naprawy żądać wymiany rzeczy albo zamiast wymiany żądać naprawy. Powyższe ma z założenia ukrócić częste zjawisko spirali napraw. W przypadku umów zawieranych z konsumentem poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość wydłużono czas na odstąpienie konsumenta od takiej umowy do 14 dni. Niepoinformowanie o tym uprawnieniu skutkować z kolei będzie wydłużeniem tego okresu do 12 miesięcy. W przypadku odstąpienia od umowy przedsiębiorca ma obowiązek zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym, co do zasady, koszty dostarczenia rzeczy. Ustawa o prawach konsumenta rozszerza ponadto obowiązki informacyjne przedsiębiorców – nie tylko w przypadku zakupów internetowych, ale w każdym przypadku konsumenci będą musieli być jasno i rzetelnie poinformowani m.in. o danych przedsiębiorcy oraz wszystkich

22

kosztach, które będą musieli ponieść. Sprzedawca, który nie wypełni obowiązku informacyjnego, narazi się na karę grzywny. Ponadto internetowy sprzedawca musi zadbać o to, żeby klient w momencie zamawiania płatnej usługi lub towaru wyraźnie potwierdził, że wie o tym, że jest zobowiązany do zapłaty. W przeciwnym razie umowa nie zostanie zawarta. Jako przeciwwagę dla zwiększonych uprawnień po stronie konsumenta znowelizowane przepisy Kodeksu cywilnego przewidują całkowicie nowy dział pt. „Roszczenie sprzedawcy w związku z wadliwością rzeczy sprzedanej”. Na mocy tych przepisów sprzedawca może dochodzić naprawienia szkody, którą poniósł w następstwie konieczności naprawy bądź wymiany rzeczy. Odpowiedzialność taką ponosić ma ten z poprzednich sprzedawców, wskutek którego działania lub zaniechania rzecz stała się wadliwa. Powszechnie przyjmuje się, iż powyższe zmiany poprzez uporządkowanie i zintegrowanie przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej powinny rozwiązać problemy praktyczne związane z istniejącą pod rządami ustawy o sprzedaży konsumenckiej dwutorowością regulacji przysługującej kupującemu gwarancji i rękojmi. Należy jednak zwrócić uwagę, iż w związku z nowymi przepisami większość regulaminów sklepów internetowych oraz wykorzystywanych przez przedsiębiorców ogólnych warunków umów będzie musiała zostać zaktualizowana. Rödl & Partner oczywiście pozostaje do Państwa dyspozycji w tym zakresie. Dalszych informacji udziela

Michał Jadżyn Radca prawny tel.: +48 61 624 49 20 e-mail: [email protected]

Rödl & Partner info >> Opodatkowanie samochodów służbowych w działalności gospodarczej (PIT, CIT, VAT)

Wydanie: październik-grudzień 2014

Publikacja podzielona jest na rozdziały, które dotyczą: I

Zmian w ustawie o podatku od towarów i usług.

II Zniesienia zaświadczeń VAT-23, VAT-24 i VAT-25. Książka współautorstwa Doroty Białas zawiera szczegółowy opis zmian przepisów dotyczących rozliczania przez przedsiębiorców wydatków związanych z używaniem samochodów służbowych w działalności gospodarczej. Celem opracowania jest przedstawienie sposobów rozliczeń podatkowych akceptowanych przez organy podatkowe, pozwalających na optymalizację i usprawnienie rozliczeń przedsiębiorców.

III Zmian w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. IV Zmian w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. V Przepisów przejściowych dotyczących zmian w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych i osób prawnych. VI Wpływu zmian przepisów ustawy o VAT na podatki dochodowe. VII Wskazówek organów podatkowych. VIII Dodatku. Odliczenia VAT od wydatków samochodowych w Unii Europejskiej. Publikacja uwzględnia najnowszą nowelizację ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. poz. 1054 ze zm.), która dotyczy rozliczania przez przedsiębiorców podatku VAT związanego z nabyciem oraz używaniem samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Zmiany weszły w życie 1 kwietnia 2014 r. Książka przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Będzie ona przydatna przede wszystkim praktykom – doradcom podatkowym, urzędnikom, księgowym, ekonomistom oraz radcom prawnym. Dalszych informacji udziela

Opodatkowanie samochodów służbowych w działalności gospodarczej (PIT, CIT, VAT) C.H. Beck Wydanie: I Rok wydania: 2014 ISBN: 978-83-255-6656-2

Dorota Białas Associate Partner, doradca podatkowy tel.: +48 71 346 77 73 e-mail: [email protected]

23

Rödl & Partner info >> Współpraca Rödl & Partner i Startline Foundation Rödl & Partner chętnie wspiera ciekawe inicjatywy. Dlatego firma z przyjemnością podjęła współpracę ze Startline Foundation – organizacją non-profit propagującą zdrowy styl życia i żywienia poprzez sport, aktywność fizyczną i edukację, a także międzynarodową wymianę kulturową oraz osobisty rozwój.

Startline Foundation, głównym zadaniem jest pomóc ludziom wystartować w dążeniu do realizacji osobistych celów. Fundacja jest ściśle związana z Warsaw International Triathlon Club. Rödl & Partner jest oficjalnym doradcą fundacji w zakresie prawa, podatków, księgowości („Professional Services Partner”) oraz promuje jej inicjatywy - zachęca do włączenia się w różnorodne działania fundacji zarówno swoich pracowników, jak i klientów. Fundacja niedługo uruchomi swoją stronę (www.startlinefoundation.org), a obecnie kontaktować można się poprzez www.warsawtriclub.com lub pisząc bezpośrednio na adres [email protected]. Dalszych informacji udziela

Działania fundacji skierowane są głownie do młodzieży oraz osób w wieku 50+, jak również społeczności biznesowej obcokrajowców żyjących w Polsce i Polaków z doświadczeniem międzykulturowym, a obejmują przede wszystkim organizację wydarzeń sportowych, szkoleń i warsztatów oraz tworzenie programów treningowych. Dzięki temu fundacja łączy cele wielopłaszczyznowego rozwoju i poprawy jakości życia z wymianą społeczną i networkingiem. Zgodnie z ideą Kennetha Globermana, pomysłodawcy i założyciela

Agata Blamowska Specjalista ds. marketingu i komunikacji tel.: +48 12 378 66 06 e-mail: [email protected]

Sprostać wyzwaniom

„Tutaj liczy się każdy” – jak w wieży z ludzi, tak i w Rödl & Partner.

„W nowych wyzwaniach widzimy wielką szansę na doskonalenie umiejętności. Uczenie się przez całe życie to ważna część naszej strategii osiągania sukcesów.“

Wieże budowane z ludzi w niepowtarzalny sposób symbolizują kulturę firmy Rödl & Partner. Stanowią uosobienie naszej filozofii: poczucia więzi, równowagi, odwagi oraz ducha pracy zespołowej. Unaoczniają wzrost osiągnięty własnymi siłami, który ukształtował firmę Rödl & Partner.

Rödl & Partner

„Força, Equilibri, Valor i Seny“ (siła, równowaga, odwaga i rozwaga) to katalońskie hasło wszystkich castellerów (budowniczych ludzkich wież), które niezwykle trafnie opisuje cenione przez nich wartości. To również nasze wartości. Dlatego firma Rödl & Partner w maju 2011 nawiązała współpracę z Castellers de Barcelona, przedstawicielami tej wieloletniej tradycji budowania ludzkich wież. Stowarzyszenie z Barcelony odwołuje się także do tego niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

„Tylko ten, kto jest otwarty na nowe wyzwania, może się dalej rozwijać. Dlatego podejmujemy wyzwania wszędzie tam, gdzie pojawiają się na naszej drodze.“ Castellers de Barcelona

Impressum Mandantenbrief Polska, październik-grudzień 2014 Wydawca:

Rödl & Partner ul. Sienna 73, 00-833 Warszawa tel.: + 48 22 696 28 00 | www.roedl.com/pl e-mail: [email protected]

Odpowiedzialni za treść: Marcin Jamroży – [email protected] Anna Główka – [email protected] Layout: Unternehmenskommunikation Rödl & Partner Eva Gündert – [email protected] Äußere Sulzbacher Str. 100, 90491 Nürnberg

Niniejszy biuletyn stanowi niewiążącą informację i służy ogólnym celom informacyjnym. Nie stanowi on doradztwa prawnego, podatkowego lub gospodarczego; informacje w nim zawarte nie mogą również zastępować indywidualnego doradztwa. Przy redagowaniu biuletynu i zawartych w nim informacji Rödl & Partner zawsze dokłada najwyższej staranności, jednak nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość, aktualność i kompletność informacji. Rödl & Partner nie ponosi również odpowiedzialności za decyzje, które czytelnik podejmie po przeczytaniu biuletynu. Zawarte informacje nie odnoszą się do konkretnego stanu faktycznego, dlatego w konkretnym przypadku należy zawsze zasięgnąć fachowej porady. Osoby wyznaczone do kontaktu z naszej strony są do Państwa dyspozycji. Cała treść biuletynu i fachowych informacji, które umieszczono w Internecie stanowi własność intelektualną Rödl & Partner i jest objęta ochroną praw autorskich. Osoby korzystające z tych informacji mogą pobierać, drukować i kopiować treść biuletynu i fachowych informacji wyłącznie na własne potrzeby. Wszelkie zmiany, powielanie, rozpowszechnianie i publiczne przekazywanie treści w całości lub części, w jakiejkolwiek formie, wymagają uprzedniej pisemnej zgody Rödl & Partner.